Na anderhalf jaar blikt Sainsbury (23) terug op de periode sinds zijn transfer van Central Coast Mariners naar PEC Zwolle. Het was een tijd vol ups en downs. De verdediger vertelt hoe zijn overgang naar Nederland tot stand kwam. “Eigenlijk is dat via Patrick Zwaanswijk gegaan, een goede vriend van me. Met hem speelde ik centraal achterin bij Central Coast Mariners. Ook Graham Arnold, mijn trainer destijds, heeft een rol gespeeld bij de transfer. Zij hebben veel contacten in Nederland en hebben een aantal mensen getipt om eens naar mij te komen kijken. PEC Zwolle heeft dat gedaan en zo kwam de bal aan het rollen.”Sainsbury trainde een aantal weken mee met de groep en mocht op 6 februari 2014 debuteren voor PEC Zwolle. Het werd een debuut om nooit te vergeten. Helaas voor Sainsbury niet op een positieve manier. “Ik had er zin in om mijn eerste wedstrijd te gaan spelen”, blikt de Australiër terug. “Natuurlijk was ik wel wat gespannen, maar het ging best goed. Tot de zeventigste minuut. Ik landde met mijn linkerknie op een sproeier en mijn knieschijf brak zo’n beetje in tweeën. Dat was ook meteen het einde van mijn seizoen. Ik was woest natuurlijk, zoiets mag niet gebeuren op een voetbalveld.”
Revalidatie
De ernst van de blessure was niet meteen duidelijk. In eerste instantie was de diagnose dat Sainsbury drie tot vier weken uit de roulatie zou zijn. “Toen het gebeurde voelde ik eerst alleen een botte pijn. Maar dat werd erger en erger. Het werd moeilijker om mijn knie te bewegen, na een tijdje kon ik er bijna niets meer mee doen. Uiteindelijk heb ik zes maanden moeten revalideren.” Het was een hele zware periode voor de verdediger, die al zijn vrienden en familie aan de andere kant van de wereld had.
Sainsbury: “Een hele vervelende periode. Ik moest helemaal opnieuw leren lopen. Het moeilijkste was de eerste maand, waarin ik volledig zelfstandig moest revalideren. Ik had niemand om mee te praten, miste de binding met het team. Dat kwam doordat ik in de gym moest trainen, apart van de groep. Ik probeerde de kracht in mijn been terug te krijgen, terwijl de andere spelers op het veld stonden. Het was een zware start van mijn carrière in Nederland.”
Foto: Johan Wolff
Nationale ploeg
Na een lange revalidatie keerde Sainsbury terug, sterker dan ooit. Onmiddellijk viel hij op bij de Australische bondscoach, die hem in september liet debuteren voor de nationale ploeg. “Dat was absoluut één van de hoogtepunten uit mijn carrière tot nu toe”, vertelt Sainsbury. “Ieder klein jongetje droomt ervan om voor het nationale elftal te spelen. Mijn debuut was geweldig om mee te maken, daarna wil je gelijk meer.” En er kwam meer. In januari werd de verdediger geselecteerd voor de Azië Cup. “Tijdens mijn debuut had ik zeker niet verwacht dat ik daar naar toe zou gaan. Later merkte ik wel dat ik dichter tegen de vaste selectie aan kwam te zitten.”
“Dat ik uiteindelijk meeging naar het toernooi en daar elke wedstrijd speelde, was iets heel bijzonders”, gaat Sainsbury verder. “De Azië Cup was echt ongelofelijk. Zeker omdat het in Australië gehouden werd, in de buurt van mijn eigen vrienden en familie. Het was een enorme prestatie dat we het toernooi wonnen. Onze namen staan voor altijd in de geschiedenisboeken. Al met al was de Azië Cup voor mij een geweldige ervaring.”
Tijdens het toernooi begon Sainsbury alle wedstrijden in de basis. Hij was een van de dragende krachten, scoorde tijdens de halve finale en werd uitgeroepen tot beste speler van de finale. Dat alles gebeurde nog geen jaar na zijn vreselijke blessure. Toch had Sainsbury geen moment het gevoel dat hij droomde. “Nee, ik heb vooral geprobeerd om mijn blessure en de hele revalidatie te vergeten. Gewoon het normale leven weer op te pakken en weer lekker te voetballen. Dat alles binnen zo’n korte tijd gebeurde? Tja, daar heb nooit echt bij stil gestaan. Maar nu ik er zo tegenaan kijk, is het zeker een raar gevoel. Het toont wel aan dat ik van ver ben gekomen en dat het allemaal heel snel gegaan is.”
Vormdip
Na de Azië Cup keerde Sainsbury terug bij PEC. “De ontvangst hier was prachtig. Mijn ploeggenoten waren blij voor me en de supporters reageerden geweldig. Ik ben blij dat de mensen in Nederland veel hebben meegekregen van het toernooi. Pas na het toernooi realiseerde ik dat zoveel mensen het gevolgd hadden.”
Opvallend genoeg was de tweede seizoenshelft bij PEC Zwolle geen succes voor de verdediger, die uiteindelijk zelfs zijn basisplaats verloor. “Klopt, na de Azië Cup liep ik tegen een paar kleine blessures aan en worstelde ik met mijn vorm. Dan speelde ik weer een wedstrijd redelijk, liep ik weer tegen een blessure aan. Het was lastig om weer in mijn ritme te komen. Mijn lichaam heeft eigenlijk voor langere tijd rust nodig, zodat ik volgend seizoen sterker terug kan komen.”
Foto: Johan Wolff
Ook tijdens de bekerfinale zat Sainsbury op de bank, terwijl hij de finale van 2014 ook al moest missen. “Of dat frustrerend was? Valt eigenlijk wel mee. Natuurlijk is het mooi om op het veld te staan, maar het teambelang staat voorop. Mijn rol in de finale had me niets uit gemaakt, als we hem maar gewonnen hadden. Uiteindelijk viel ik nog in. Dat was voor mijzelf mooi, maar het teleurstellende resultaat overschaduwde dat natuurlijk.”
Ondertussen is PEC Zwolle nog wel in de race om Europees voetbal te behalen. “Dat is enorm belangrijk voor ons”, vertelt Sainsbury. “Afgelopen jaar wonnen we de beker, de supercup en dit jaar haalden we weer de finale. Ongelofelijk mooi, maar nu willen we de play-offs ook winnen. Het is voor ons een geweldige ervaring om Europees voetbal te spelen. Natuurlijk is de Champions League het hoogste podium, maar de Europa League staat op een goede tweede plaats.”
Toekomst
Voordat het nieuwe seizoen begint, gaat eerst de transfermarkt nog open. Een periode waarin veel spelers van clubs wisselen. Wellicht zit er ook voor Sainsbury wel een transfer in. “Of er clubs geïnteresseerd zijn in mij? Ik hoop het, het is altijd leuk als er clubs geïnteresseerd zijn. Maar op dit moment heb ik nog niets gehoord. En ik ben ook blij in Zwolle. Ik heb een vriendin en zij heeft het hier ook naar haar zin.”
Als een grotere club zich meldt, zal Sainsbury niet direct zijn handtekening zetten: “Ik moet wel zeker weten dat het de juiste stap is. Het moet een club zijn waar ik mezelf verder kan ontwikkelen en waar ik voldoende speelminuten kan maken. Als er een mooie club langskomt zal het een lastige keuze worden. Maar voorlopig vind ik het prima om hier te blijven en een betere speler te worden.”
Op de vraag wat Sainsbury’s droomclub is noemt de verdediger een Italiaanse ploeg. “Dat is Juventus. De fans daar zijn gek, pure passie is dat. Het is een van de clubs met de grootste historie. Daarbij denk ik dat de Serie A mij het best zal liggen. Voor een centrale verdediger ben ik niet de grootste, waardoor het voor mij lastig zal worden in de Premier League. Maar voorlopig zit ik goed in Zwolle.”